Çok derin ve ani bir nefes alarak uyanıyorsun. Kafanı kaldırıyorsun. Rutubet ve küf kokusu bir karışım burnuna doluyor. Biraz rahatsız edici ama, sorun edecek biri değilsin. Yeni uyanmış olmanın verdiği hafif mahmurluk ile ayağa kalkıyorsun. Neredeyse zifiri karanlık bir zindandasın. Demir parmaklıkları seçebiliyor gözlerin. Işığın geldiği yer ve çarptığı duvar, bir büyük bir hapishanenin en son odasında olduğu fikrini veriyor sana. Zindanın kapısı açık.
Bir hışımla defterine gidiyor elin. Defterini bulamıyorsun. Bir rüya mıydı az önce yaşananlar?
Hapishanede herhangi bir hayvan ya da insan olduğuna dair bir belirteç duyamıyor, göremiyorsun. Kapıya doğru ilerlediğin zaman, zindanı aydınlatan ışığın aşırı derecede parlak olduğunu, fakat garip bir nedenden dolayı senin hücreni hiç aydınlatmadığını fark ediyorsun. Doğal bir ışık yayılımına fazlasıyla aykırı bir durum. Geriye kalan her şey fazlasıyla normal. Buraya nasıl geldiğin durumu hariç.
Ellerin tertemiz. Biri ellerini yıkamış olmalı. Saçların bir ip yardımıyla bağlanmış, hatta topuz yapılmış. Kıyafetlerin, evin içinde uyandığın zaman giydiğin şeylerle birebir aynı. Zindanda, tahmin ettiğin gibi, başka hiç kimse yok. Yavaş yavaş ışığa doğru ilerliyorsun, içinde biriken ufak paranoya tohumlarıyla. Biri seni buraya getirdi, belli ki. Fakat kim? Her şeyden önemlisi, neden zindan?
Işığa doğru ilerledikçe, bir binanın alt katında olduğunu fark ediyorsun. Işığa doğru attığın her adımda biraz daha parlaklaşıyor ışık. Sekiz adet, sağlı sollu sıralanmış hücrenin yanından geçiyor ve ışığın geldiği merdivenleri tırmanıyor, yukarı çıkıyorsun temkinli adımlarla. Yukarı doğru attığın her adımda ışık biraz daha gözlerine doluyor, gözlerin birkaç saniye önce, üç kadının olduğu odadaymışsın gibi kamaşıyor. Işık, her adımda biraz daha parlaklaşıyor.
Bir anda ışık tamamen kayboluyor, ve ahşap duvarlar karşılıyor seni. Duvarı tamamen aydınlatan bir meşale, (az önceki parlaklığı sağlayan şey olmadığı besbelli) bir koridora orta yerinden dahil olduğunu sana gösteriyor. Duvar, tamamen yanyana konmuş ağaç kütüklerinden oluşmakta. Oldukça pahalı olduğuna inandığın birkaç sehpa ve sandık, bulunduğun koridoru olduğundan çok daha dar göstermekte. Neden bilmiyorsun, burası sana haremi, sultanın yaz evlerini hatırlatıyor.
Ağaç duvarlı koridor, neredeyse zindan kadar uzun. Sonuna baktığın zaman bir hizmetçinin yere baktığını, fakat koluyla koridorun uzandığı yolu gösterdiğini, seni o yöne buyur ettiğini görebiliyorsun.
Dilersen hizmetçinin gösterdiği yoldan gidebilir, hizmetçinin gösterdiği yolun tersine gidebilir, veya zindana geri dönebilirsin.
Aksi belirtilene kadar ne deftere yazabilir, ne de deftere yazılan yazılardan haberdar olabilirsin.